Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

Επιτέλους ήρθε η ώρα ...



Επιτελους, περασαν οι 3 βδομαδες στην κλινικη και γυριζω σπιτι... Τελευταια βραδια στο Bad Belingen και μπορω να πω οτι ειναι σαν μικρο παιδι που περιμενει με λαχταρα ενα παιγνιδι...
Ναι λοιπον, τερμα η μοναξια στο ψυχρο περιβαλλον της κλινικης... Γι'αυτο λοιπον δεν θα γραψω και πολλα... Ετοιμαζω την βαλιτσα και τα τσαμπασιδια μου και αυριο πρωι την κανω απο 'δω... Φαμιλια σου ερχομαι............

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009

Ειναι βαρια η μοναξια...

Μετά από αρκετό καιρό και αφού έκανα κάποιες αλλαγές στην μορφή του ιστολογίου, μου 'ρθε η όρεξη να γράψω και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα...
Είμαι που λέτε αραχτός στο κρεβάτι της κλινικής στο Bad Belingen και ενώ παίζει η TV μια παπαρδέλα στο Pro7, έχω το λαπιτοπι και γράφω παπαροσκεψεις.... πολύ παπαρια έπεσε και ανησυχώ. Ίσως να με επηρεάζει η μοναξιά, ίσως το κλίμα απόγνωσης από τους άλλους με το ένα πόδι στο τάφο "φιλοξενούμενους" στα κούρα...
Είναι φυσικά και τα πουροκαμακια που κυνηγάνε ότι θηλυκό περπατά, μήπως και τους κάτσει καμιά καλή κατάσταση... Τώρα τι να σου κάνει ο 60αρης που τον έστειλαν εδώ να συνέρθει από την εγχείριση στη μέση ή το πόδι... Κάτι θα κάνει και αυτός, όπως έλεγε κάποιος γνωστός μου "ίσα ίσα να ακουμπήσει, μου φτάνει".
Για να έρθω τώρα και σε μένα, με βλέπω σαν την πρωταγωνίστρια στο litsa.com, που για να γεμίσουν τα κενά στους διαλόγους και την υπόθεση, την έβαζαν να γράφει στο λαπιτοπι για να μπούμε και εμείς στο νόημα που ήρθαμε από άλλο κανάλι...
Είναι βαριά η μοναξιά, ειδικά αν έχεις και 2 πιτσιρίκια στο σπίτι που σε ζαλίζουν των έρωτα... Αλλά είναι μια ευχάριστη ζαλάδα και την καταλαβαίνω τώρα που μου λείπουν...
Είναι βαριά η μοναξιά, όταν έχεις την σύζυγο να γυρνά αργά το βράδυ από την κουζίνα που δουλεύει και να σου λέει τα προβλήματα μιας συναδελφισας, χέστηκα για τα προβλήματά της, μακριά από τον κώλο μου και όπου θέλει ας είναι... Δεν είμαι κακός αλλά δεν θέλω να σκέφτομαι τις μαλακίες των άλλων...μου έλειψε και αυτό
Είναι βαρια η  μοναξια, τωρα που ειναι σαββατοβραδο και ερχετε και η Κυριακη, μερα με μηδεν δραστηριοτητες μονο ξαπλα και βολτα στο χωριο φαντασμα...Αληθεια λεω, χωριο φαντασμα ειναι το Bad Belingen, λες και υπαρχουν τα σπιτια μονο για να δηλωνουν την υπαρξη του χωριου, ψυχη δεν υπαρχει. Οι λιγοστοι ανθρωποι που ειδα ηταν 2 πωλήτριες σε super market και καποιοι Γαλλοι υπερηλικες τουριστες...περιττο να πω οτι πελατες στο μαγαζι ειναι οι κουροβιοι...
Και τωρα νυσταξα... θα την πεσω περιμενοντας να ξημερωσει ακομα μια βαρετη μερα στα κουρα..............................................καλη σας νυχτα

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Ανοιχτά μυαλά

Μήπως ήρθε η ώρα να ανοίξουμε μάτια και μυαλά και να δούμε τα πράγματα με άλλο μάτι;